AANKONDIGING | 15-10-2019
Oktoberfest
Oktoberfest mit Bratwurst und Beiers Bier
Het ONDB verkeert op 15 oktober in Duitse sferen. Samen met Cheers! in Voorhout organiseren we een spetterend Oktoberfest met Bratwurst und Bier. Hou je van een feestje, dan mag je dit beslist niet missen. Ook een mooie gelegenheid om een introducé kennis te laten maken met de leukste ondernemersvereniging van de Duin- en Bollenstreek. Uiteraard is er ook volop gelegenheid om te netwerken.
Het ONDB verkeert op 15 oktober in Duitse sferen. Samen met Cheers! in Voorhout organiseren we een spetterend Oktoberfest met Bratwurst und Bier. Hou je van een feestje, dan mag je dit beslist niet missen. Ook een mooie gelegenheid om een introducé kennis te laten maken met de leukste ondernemersvereniging van de Duin- en Bollenstreek. Uiteraard is er ook volop gelegenheid om te netwerken.
Rectificatie
In de uitnodiging die we op 1 oktober verstuurden, meldden we dat de leden van de activiteitencommissie Lederhosen en Dirndl zouden dragen. Daar zien we bij nader inzien van af. De nadruk van ONDB-bijeenkomst ligt op bijpraten en netwerken. Niet op verkleden. De aangekondigde prijsvraag voor het leukste Tiroler kostuum gaat ook niet door.
Grootste volksfeest ter wereld
Het Oktoberfest is het grootste volksfeest in de wereld. Het wordt ieder jaar gevierd in München in de 16 tot 18 dagen voorafgaand aan de eerste zondag in oktober. Mannen kleden zich in Lederhosen, vrouwen trekken een traditionele Dirndl aan en er gaan vele liters speciaal gebrouwen Oktoberfestbier doorheen.
In de uitnodiging die we op 1 oktober verstuurden, meldden we dat de leden van de activiteitencommissie Lederhosen en Dirndl zouden dragen. Daar zien we bij nader inzien van af. De nadruk van ONDB-bijeenkomst ligt op bijpraten en netwerken. Niet op verkleden. De aangekondigde prijsvraag voor het leukste Tiroler kostuum gaat ook niet door.
Grootste volksfeest ter wereld
Het Oktoberfest is het grootste volksfeest in de wereld. Het wordt ieder jaar gevierd in München in de 16 tot 18 dagen voorafgaand aan de eerste zondag in oktober. Mannen kleden zich in Lederhosen, vrouwen trekken een traditionele Dirndl aan en er gaan vele liters speciaal gebrouwen Oktoberfestbier doorheen.
Schlagermuziek
Dit jaar is het Oktoberfest van 21 september tot 6 oktober. Geen tijd of geld om in deze periode naar het Zwarte Woud te trekken om je in het feestgedruis te storten? Geen nood. Het ONDB organiseert op dinsdag 15 oktober een reprise in samenwerking met Cheers! in Voorhout. Apfelstrudel, Duits bier, bijbehorende hapjes en schlagermuziek. Alsof je midden in München feestviert!
LET OP. Drank en autorijden gaan niet samen. Het Oktoberfest gaat van oudsher gepaard met grote pullen bier. Drink met mate. Of zorg voor een BOB of een taxi. Cheers! serveert ook alcoholvrij bier.
Dit jaar is het Oktoberfest van 21 september tot 6 oktober. Geen tijd of geld om in deze periode naar het Zwarte Woud te trekken om je in het feestgedruis te storten? Geen nood. Het ONDB organiseert op dinsdag 15 oktober een reprise in samenwerking met Cheers! in Voorhout. Apfelstrudel, Duits bier, bijbehorende hapjes en schlagermuziek. Alsof je midden in München feestviert!
LET OP. Drank en autorijden gaan niet samen. Het Oktoberfest gaat van oudsher gepaard met grote pullen bier. Drink met mate. Of zorg voor een BOB of een taxi. Cheers! serveert ook alcoholvrij bier.
Over Cheers!
Cheers! is een café-restaurant in het hart van Voorhout, tegenover de Sint-Bartholomeüskerk. De gastheren zijn Kevin Pelt en Robin Bierman. Samen met hun team creëren zij de juiste omgeving om elke feest en elke bijeenkomst tot een succes te maken.
Grote feestzaal
“Veel mensen weten niet dat achter de façade van onze bar-restaurant een grote feestzaal verscholen gaat”, zegt Kevin Pelt. “We kunnen daar bedrijfsfeesten en trouwerijen organiseren tot 300 personen. Daarnaast hebben we 2 jaar geleden de bovenzaal opgeknapt. Daar kunnen we partijen tot 60 mensen kwijt.”
Gastvrij
De medewerkers zijn cruciaal voor een horeca-gelegenheid, aldus Kevin. “Het eten moet goed zijn, dat is de basis. Maar daar win je het niet meer mee. Het personeel maakt de gastvrijheid. Wij hebben daarom veel aandacht voor de kwaliteit en ervaring van onze mensen. En we zetten meestal een medewerker extra in, zodat gasten niet hoeven te wachten en goed bediend worden.”
Nieuwe compagnon
Kevin nam de exploitatie van Cheers in 2012 op zich, samen met zijn toenmalige compagnon Tony Niessen. Ze hadden een goede naam opgebouwd als gastheren van de kantine van tennisvereniging S.V. Voorhout. De eigenaar van het pand vroeg hun hetzelfde kunstje aan de Herenstaat uit te voeren en hielp hen bij de financiering van de verbouwing. In het voorjaar besloot Tony zich volledig te richten om zijn entertainmentbedrijf. Robin Bierman is sinds 1 mei Kevins nieuwe compagnon.
Mooi feest neerzetten
“Het geeft een kik om met mensen in gesprek te gaan en vervolgens een mooi feest voor hen neer te zetten”, zegt Kevin. “Een feest dat aansluit bij hun wensen en passend is voor de gelegenheid. Of het nu een huwelijk is of een bedrijfsfeest. Daarnaast zijn wij het thuishonk van diverse verenigingen, zoals de Rotary, de Lions Club, Toneel Verheft en de schuttersvereniging. Zo hebben we ook een sociale functie in het dorp.”
Kijk voor meer informatie op: www.cheersvoorhout.nl
Grote feestzaal
“Veel mensen weten niet dat achter de façade van onze bar-restaurant een grote feestzaal verscholen gaat”, zegt Kevin Pelt. “We kunnen daar bedrijfsfeesten en trouwerijen organiseren tot 300 personen. Daarnaast hebben we 2 jaar geleden de bovenzaal opgeknapt. Daar kunnen we partijen tot 60 mensen kwijt.”
Gastvrij
De medewerkers zijn cruciaal voor een horeca-gelegenheid, aldus Kevin. “Het eten moet goed zijn, dat is de basis. Maar daar win je het niet meer mee. Het personeel maakt de gastvrijheid. Wij hebben daarom veel aandacht voor de kwaliteit en ervaring van onze mensen. En we zetten meestal een medewerker extra in, zodat gasten niet hoeven te wachten en goed bediend worden.”
Nieuwe compagnon
Kevin nam de exploitatie van Cheers in 2012 op zich, samen met zijn toenmalige compagnon Tony Niessen. Ze hadden een goede naam opgebouwd als gastheren van de kantine van tennisvereniging S.V. Voorhout. De eigenaar van het pand vroeg hun hetzelfde kunstje aan de Herenstaat uit te voeren en hielp hen bij de financiering van de verbouwing. In het voorjaar besloot Tony zich volledig te richten om zijn entertainmentbedrijf. Robin Bierman is sinds 1 mei Kevins nieuwe compagnon.
Mooi feest neerzetten
“Het geeft een kik om met mensen in gesprek te gaan en vervolgens een mooi feest voor hen neer te zetten”, zegt Kevin. “Een feest dat aansluit bij hun wensen en passend is voor de gelegenheid. Of het nu een huwelijk is of een bedrijfsfeest. Daarnaast zijn wij het thuishonk van diverse verenigingen, zoals de Rotary, de Lions Club, Toneel Verheft en de schuttersvereniging. Zo hebben we ook een sociale functie in het dorp.”
Kijk voor meer informatie op: www.cheersvoorhout.nl
Namens de activiteitencommissie
Van de voorzitter
Even PAS op de plaats . . . ?, liever niet . . . .
Beste Lezer,
Het zal ongetwijfeld het nieuwe “woord-van-het-jaar” worden en het hele land heeft er inmiddels wel iets van meegekregen: het “Stikstof-probleem”. En dan juist met de nadruk op “probleem” en helaas niet met de focus op een werkbare “(nood)oplossing” . . . .
Die oplossing was er vroeger nog wel, namelijk het “PAS” (het Programma Aanpak Stikstof), dat bij de ruimtelijke beoordeling over de toelaatbaarheid van (bouw)plannen als basis voor de toestemming voor die (bouw)activiteiten gebruikt kon worden. Maar, sinds die geruchtmakende uitspraak van de Raad van State van 29 mei jl., mag dat nu dus niet meer . . . .
In de Bollenstreek wonen wij bijna allemaal binnen een afstand van max. zo’n 5 km. van de duinen. En die duinen zijn bijna in hun geheel aangemerkt als “Natura2000-gebied”. Maar sinds die bewuste Raad-van-State-uitspraak zijn die duinen nu ineens dusdanig “heilig” geworden, omdat er geen reële en geldende grenswaardes voor wel acceptabele stikstofdepositie meer zijn. De maximale negatieve invloed van elke eventuele nieuwe ontwikkeling mag nu nog maar maximaal NUL (dus 0,000000 !!) mol/ha/jaar bedragen; zowel bij de bouw als bij het uiteindelijke gebruik van het betreffende gebouw. En dat is dus echt hééééél weinig en daarmee dus eigenlijk totaal niet werkbaar . . . .
Maar het kan toch niet zo zijn, dat daarmee (de ontwikkeling van) onze hele streek nu ineens helemaal op slot zit . . . . ?
Vaak is een bouwplan maar een heel klein “postzegeltje” in een veel groter gebied. En ook dat omliggende gebied ontwikkelt zich door de tijd gewoon maar verder, zowel positief (schonere energie (meer warmtepompen, meer zonnepanelen), meer elektrische auto’s, etc.) als negatief (groeiende productie, meer verkeersbewegingen, etc.). Het uiteindelijke saldo van alle stikstof-effecten in dat omliggende gebied zal in de regel echter altijd van veel grotere positieve of negatieve invloed op onze duinen zijn, dan het eventuele, relatief gezien misschien zelfs wel verwaarloosbare, negatieve effect van dat enkele bouwplan op zich. Zeker als het niet eens zo’n groot (bouw)plan betreft . . . .
Al geruime tijd is Staatsbosbeheer in de duinen bezig om “de negatieve invloed van de effecten van de neerslag van stikstof te compenseren”. Door de neerslag van stikstof wordt de grond eigenlijk extra bemest en groeit de vegetatie harder dan gepland. En daarbij kan het gebeuren dat er verkeerde, exotische (dus niet-gebiedseigen), soorten (zoals bijvoorbeeld de zijdeplant) veel harder groeien en die op die manier een aantal andere, wel-gebiedseigen (en dus waardevollere), soorten overwoekeren. En dat is uiteraard niet de bedoeling . . . .
Dus daarom grijpt, tussen de broedseizoenen door, Staatsbosbeheer in en herstellen ze de duinen; ze graven nieuwe stuifkuilen, ze schonen de duinvalleien op en ze verwijderen de woekerende planten. Gewoon om de duinen weer die vitale “originele duinen” te maken en weer ruimte te bieden aan de inheemse planten en dieren als: de zandviooltjes, de zandhagedissen, de roodborsttapuiten, de braamvleugelsprinkhanen en de kleine parelmoervlinders . . . .
Maar als je als Staatsbosbeheer in staat bent om reactief de duinen te herstellen, dan zou je natuurlijk ook pro-actief gewoon ietsje extra kunnen herstellen om de, in de regel vrijwel te verwaarlozen, negatieve extra invloed van enig bouwproject in de “nabije omgeving” (in dit geval de Bollenstreek) direct op voorhand al mee te compenseren in dat herstel. Eigenlijk net zoals “sporten” feitelijk als het “investeren in de eigen gezondheid” gezien kan worden. Gewoon een kwestie van een paar uurtjes of een paar daagjes extra actief met de shovel in de rondte rijden. Gewoon om er voor te zorgen dat het ook buiten die duinen juist nog een beetje leefbaar en vooral ook werkbaar blijft. Want hier in de Bollenstreek hebben we juist ook daar met zijn allen behoefte aan en profijt van. . . .
Dus het wordt volgens mij de hoogste tijd om in onze Bollenstreek, in ieder geval als tijdelijke noodmaatregel, zo snel mogelijk de, door de betreffende initiatiefnemer/ontwikkelaar te betalen, “stuifkuil-stuiver” of “shovel-tax” in te voeren om daarmee alle mogelijk negatieve stikstof-effecten van nu stilliggende bouwprojecten en/of ontwikkelingen op voorhand te compenseren op die plekken waar het het meeste effect heeft; namelijk in de duinen zelf. Gewoon een geringe en betaalbare toeslag, die in verhouding staat tot die paar uurtjes of daagjes extra duinonderhoud, die dan (eventueel via de gemeente) direct naar Staatsbosbeheer kan worden afgerekend. Dan heb je als initiatiefnemer in ieder geval weer de keuze: wil je verder met je plan, dan heb je in ieder geval nog de keuze tot een, in redelijkheid te betalen, oplossing. En dat is veel beter dan de huidige frustratie van een stilliggend plan en geen zicht op een (snelle) oplossing. Dus beter één keuze dan geen keuze . . . .
Extra voordeel van dit pro-actieve herstel in de duinen zelf is dat alle eventuele negatieve effecten vanuit dat hele grote omliggende gebied (rondom die betreffende bouwprojecten) in voorkomend geval dan gelijk ook al automatisch mee gecompenseerd worden. Met als resultaat: een streek die niet op slot zit én een veel betere garantie op een vitaal blijvend duinlandschap . . . .
En als we dan op de langere termijn, na misschien nog wel jaren vergaderen, uiteindelijk wel tot die definitieve oplossing inzake de stikstofdepositie gekomen zijn, kan dit “nieuwe Kwartje-van-Kok” er dan toch gewoon weer af . . . . ?
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
In de Bollenstreek wonen wij bijna allemaal binnen een afstand van max. zo’n 5 km. van de duinen. En die duinen zijn bijna in hun geheel aangemerkt als “Natura2000-gebied”. Maar sinds die bewuste Raad-van-State-uitspraak zijn die duinen nu ineens dusdanig “heilig” geworden, omdat er geen reële en geldende grenswaardes voor wel acceptabele stikstofdepositie meer zijn. De maximale negatieve invloed van elke eventuele nieuwe ontwikkeling mag nu nog maar maximaal NUL (dus 0,000000 !!) mol/ha/jaar bedragen; zowel bij de bouw als bij het uiteindelijke gebruik van het betreffende gebouw. En dat is dus echt hééééél weinig en daarmee dus eigenlijk totaal niet werkbaar . . . .
Maar het kan toch niet zo zijn, dat daarmee (de ontwikkeling van) onze hele streek nu ineens helemaal op slot zit . . . . ?
Vaak is een bouwplan maar een heel klein “postzegeltje” in een veel groter gebied. En ook dat omliggende gebied ontwikkelt zich door de tijd gewoon maar verder, zowel positief (schonere energie (meer warmtepompen, meer zonnepanelen), meer elektrische auto’s, etc.) als negatief (groeiende productie, meer verkeersbewegingen, etc.). Het uiteindelijke saldo van alle stikstof-effecten in dat omliggende gebied zal in de regel echter altijd van veel grotere positieve of negatieve invloed op onze duinen zijn, dan het eventuele, relatief gezien misschien zelfs wel verwaarloosbare, negatieve effect van dat enkele bouwplan op zich. Zeker als het niet eens zo’n groot (bouw)plan betreft . . . .
Al geruime tijd is Staatsbosbeheer in de duinen bezig om “de negatieve invloed van de effecten van de neerslag van stikstof te compenseren”. Door de neerslag van stikstof wordt de grond eigenlijk extra bemest en groeit de vegetatie harder dan gepland. En daarbij kan het gebeuren dat er verkeerde, exotische (dus niet-gebiedseigen), soorten (zoals bijvoorbeeld de zijdeplant) veel harder groeien en die op die manier een aantal andere, wel-gebiedseigen (en dus waardevollere), soorten overwoekeren. En dat is uiteraard niet de bedoeling . . . .
Dus daarom grijpt, tussen de broedseizoenen door, Staatsbosbeheer in en herstellen ze de duinen; ze graven nieuwe stuifkuilen, ze schonen de duinvalleien op en ze verwijderen de woekerende planten. Gewoon om de duinen weer die vitale “originele duinen” te maken en weer ruimte te bieden aan de inheemse planten en dieren als: de zandviooltjes, de zandhagedissen, de roodborsttapuiten, de braamvleugelsprinkhanen en de kleine parelmoervlinders . . . .
Maar als je als Staatsbosbeheer in staat bent om reactief de duinen te herstellen, dan zou je natuurlijk ook pro-actief gewoon ietsje extra kunnen herstellen om de, in de regel vrijwel te verwaarlozen, negatieve extra invloed van enig bouwproject in de “nabije omgeving” (in dit geval de Bollenstreek) direct op voorhand al mee te compenseren in dat herstel. Eigenlijk net zoals “sporten” feitelijk als het “investeren in de eigen gezondheid” gezien kan worden. Gewoon een kwestie van een paar uurtjes of een paar daagjes extra actief met de shovel in de rondte rijden. Gewoon om er voor te zorgen dat het ook buiten die duinen juist nog een beetje leefbaar en vooral ook werkbaar blijft. Want hier in de Bollenstreek hebben we juist ook daar met zijn allen behoefte aan en profijt van. . . .
Dus het wordt volgens mij de hoogste tijd om in onze Bollenstreek, in ieder geval als tijdelijke noodmaatregel, zo snel mogelijk de, door de betreffende initiatiefnemer/ontwikkelaar te betalen, “stuifkuil-stuiver” of “shovel-tax” in te voeren om daarmee alle mogelijk negatieve stikstof-effecten van nu stilliggende bouwprojecten en/of ontwikkelingen op voorhand te compenseren op die plekken waar het het meeste effect heeft; namelijk in de duinen zelf. Gewoon een geringe en betaalbare toeslag, die in verhouding staat tot die paar uurtjes of daagjes extra duinonderhoud, die dan (eventueel via de gemeente) direct naar Staatsbosbeheer kan worden afgerekend. Dan heb je als initiatiefnemer in ieder geval weer de keuze: wil je verder met je plan, dan heb je in ieder geval nog de keuze tot een, in redelijkheid te betalen, oplossing. En dat is veel beter dan de huidige frustratie van een stilliggend plan en geen zicht op een (snelle) oplossing. Dus beter één keuze dan geen keuze . . . .
Extra voordeel van dit pro-actieve herstel in de duinen zelf is dat alle eventuele negatieve effecten vanuit dat hele grote omliggende gebied (rondom die betreffende bouwprojecten) in voorkomend geval dan gelijk ook al automatisch mee gecompenseerd worden. Met als resultaat: een streek die niet op slot zit én een veel betere garantie op een vitaal blijvend duinlandschap . . . .
En als we dan op de langere termijn, na misschien nog wel jaren vergaderen, uiteindelijk wel tot die definitieve oplossing inzake de stikstofdepositie gekomen zijn, kan dit “nieuwe Kwartje-van-Kok” er dan toch gewoon weer af . . . . ?
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
.jpg?1688027706=){kind=logo}
