AANKONDIGING | 16-06-2015
ONDB Sloepentocht
Inmiddels hebben zich 100 leden aangemeld. Je kunt je dus helaas NIET meer aanmelden voor deze bijeenkomst.
Wil je op de reservelijst komen? Stuur dan even een mailtje naar activiteiten@ondb.nl. Afhankelijk van (last-minute) afzeggers kunnen we je dan wellicht toch nog toelaten op deze bijeenkomst.
Namens de activiteitencommissie
Van de voorzitter
De "Kortjakje-methode" . . . .
Beste Lezer,
De lente begint op zijn einde te raken en het weer wordt stilaan beter . . . .
Op Facebook kom je de laatste tijd dan ook steeds meer berichten tegen van al die sportievelingen, die een rondje zijn gaan hardlopen en dan achteraf (met bijvoorbeeld RunKeeper) een "eigen spoor door de streek" getrokken blijken te hebben, dat ze graag met de wereld willen delen. Leuk om te zien en het werkt nog aanstekelijk ook. Onwillekeurig leidt het er ook toe dat ik zelf steeds meer begin te peinzen waar ik nu eigenlijk mijn eigen hardloopschoenen ooit gelaten heb . . . .
Hardlopen is op zich een raar fenomeen, dat je eerst een poosje gedaan moet hebben voor je het (weer) leuk kunt gaan vinden. En dus beginnen veel mensen er gewoonweg niet aan, hoe jammer dat eigenlijk ook voor ze is. Maar kun je er eenmaal wél je plezier en voldoening uit halen (en krijg je er inmiddels geen spierpijn meer van), dan zijn de meeste mensen meestal gelijk niet meer te houden ook. Dan willen ze niet alleen nóg vaker en nóg sneller, maar vooral ook nóg verder . . . .
Het liefste zelfs óp naar die marathon, want ja, die staat natuurlijk ook nog op de bucketlist. Maar dat oogt voor de meesten dan op voorhand gelijk al weer een onmenselijke of zelfs onmogelijke prestatie, zodat men er om die reden dan toch ook maar weer niet aan begint. Dit met name omdat men denkt dat daar een immense trainingsarbeid voor nodig is en dat is bij de meesten nu eenmaal vaak niet "sociaal verantwoord inpasbaar". En dat is jammer, want er zijn nu eenmaal meerdere wegen die naar Rome (of in dit geval New York) leiden . . . .
Voor die mensen heb ik de ultieme oplossing om hun huidige loopvermogen uit te bouwen: de "Kortjakje-methode". Oftewel alleen op zondag trainen en de rest van de week niet . . . . Elke week een kwartier eerder beginnen en drie kilometer meer lopen en zo ben je in no time aan afstanden boven de dertig kilometer toe en ben je daarnaast elke keer nog op dezelfde tijd klaar ook. Zo wordt die marathondag uiteindelijk vanzelf gewoon "just another ordinary sunday". Zelfs al heb je dan, zoals dat in mijn geval was, pas twaalf marathontrainingsdagen in de benen als je aan de start staat . . . .
En dat het werkt (of in ieder geval voor mij werkte) blijkt wel uit het verslag van de New York City-marathon (zie onderaan deze nieuwsbrief), dat ik bijna zestien jaar geleden voor het clubblad van de NSL schreef. Een kleurrijk verhaal met een nuchtere kijk op het fenomeen "marathon", waarbij het vooral gaat om de attitude waarmee je zo'n uitdaging aangaat en waarbij juist "genieten" en "beleven" voorop moeten staan. En zelfs dan kan het nog royaal binnen de vier uur ook . . . .
Ik hoop dat het als inspiratie kan dienen voor alle lopers die er nog steeds van dromen om ooit eens die eerste marathon te beleven . . . . , want je eerste marathon moet je namelijk niet "lopen", die moet je "beleven" !! Daarbij gaat het namelijk helemaal niet om de tijd, maar juist om de belevenis; een belevenis, die zondermeer zal uitmonden in een "ervaring voor het leven" . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
Hardlopen is op zich een raar fenomeen, dat je eerst een poosje gedaan moet hebben voor je het (weer) leuk kunt gaan vinden. En dus beginnen veel mensen er gewoonweg niet aan, hoe jammer dat eigenlijk ook voor ze is. Maar kun je er eenmaal wél je plezier en voldoening uit halen (en krijg je er inmiddels geen spierpijn meer van), dan zijn de meeste mensen meestal gelijk niet meer te houden ook. Dan willen ze niet alleen nóg vaker en nóg sneller, maar vooral ook nóg verder . . . .
Het liefste zelfs óp naar die marathon, want ja, die staat natuurlijk ook nog op de bucketlist. Maar dat oogt voor de meesten dan op voorhand gelijk al weer een onmenselijke of zelfs onmogelijke prestatie, zodat men er om die reden dan toch ook maar weer niet aan begint. Dit met name omdat men denkt dat daar een immense trainingsarbeid voor nodig is en dat is bij de meesten nu eenmaal vaak niet "sociaal verantwoord inpasbaar". En dat is jammer, want er zijn nu eenmaal meerdere wegen die naar Rome (of in dit geval New York) leiden . . . .
Voor die mensen heb ik de ultieme oplossing om hun huidige loopvermogen uit te bouwen: de "Kortjakje-methode". Oftewel alleen op zondag trainen en de rest van de week niet . . . . Elke week een kwartier eerder beginnen en drie kilometer meer lopen en zo ben je in no time aan afstanden boven de dertig kilometer toe en ben je daarnaast elke keer nog op dezelfde tijd klaar ook. Zo wordt die marathondag uiteindelijk vanzelf gewoon "just another ordinary sunday". Zelfs al heb je dan, zoals dat in mijn geval was, pas twaalf marathontrainingsdagen in de benen als je aan de start staat . . . .
En dat het werkt (of in ieder geval voor mij werkte) blijkt wel uit het verslag van de New York City-marathon (zie onderaan deze nieuwsbrief), dat ik bijna zestien jaar geleden voor het clubblad van de NSL schreef. Een kleurrijk verhaal met een nuchtere kijk op het fenomeen "marathon", waarbij het vooral gaat om de attitude waarmee je zo'n uitdaging aangaat en waarbij juist "genieten" en "beleven" voorop moeten staan. En zelfs dan kan het nog royaal binnen de vier uur ook . . . .
Ik hoop dat het als inspiratie kan dienen voor alle lopers die er nog steeds van dromen om ooit eens die eerste marathon te beleven . . . . , want je eerste marathon moet je namelijk niet "lopen", die moet je "beleven" !! Daarbij gaat het namelijk helemaal niet om de tijd, maar juist om de belevenis; een belevenis, die zondermeer zal uitmonden in een "ervaring voor het leven" . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
