Een avond in Spaanse sferen...

Harry Graman zal ons daar de volgende keer alles over vertellen als hij die avond symbolisch de “sleutel” van zijn bedrijf, Grayvis Logistics, doorgeeft aan zijn opvolger, Marcel Verheijen. Het einde van Harry’s arbeidzame bestaan en het einde van een overnametraject waar op tijd aan begonnen is, waar keurig de tijd voor genomen is en waar al langer en op een juiste wijze vanuit het bedrijf over gecommuniceerd is. Hoe vanzelfsprekend en rimpelloos wil je het hebben. Als Harry zijn bedrijfsadministratie dan ook nog eens net zo stipt en keurig achtergelaten heeft als hij alle jaren het ONDB-penningmeesterschap heeft ingevuld kan Marcel gelijk met vliegende vaart door . . . .

Inmiddels ben ik zelf ook wel enigszins “ervaringsdeskundige” te noemen op het gebied van bedrijfsoverdracht. In 2005 kochten wij de eerste 48% van de aandelen van ons bedrijf. Toen nog “gerustgesteld” met de boodschap van onze adviseur: ”Goodwill moet je zien als geld dat je “in de sloot flikkert”, waarbij je mag hopen dat je tegen de tijd dat je je bedrijf wil gaan verkopen weer iemand anders zult vinden die dan bereid is om zijn geld “in jouw sloot” te gooien”. Na een samenvoeging van twee bedrijven en het toetreden van een nieuwe partner in 2007 en de aankoop van de overige 52% van de aandelen en het uittreden van de oprichter in 2008 volgde tenslotte nog het uittreden van onze oudste partner in 2012. Leerzame lessen op de “school des levens”, die ook nog in de betrokkenheid bij diverse overdrachttrajecten van enkele van mijn klanten resulteerden. Zeker niet als deskundige, maar juist als “communicator”. Hoe zorg je ervoor dat alles, of in ieder geval zoveel mogelijk, vooraf aan tafel al aan de orde komt; liefst zonder emoties en met zoveel mogelijk empathisch gevoel tussen de partijen. Dan kunnen de echte deskundigen het daarna verder wel beschrijven en uitwerken. Dat scheelt achteraf een hele hoop gezeur.

Want juist daar gaat het vaak op mis bij een overnametraject; op het voortraject. Niet op tijd beginnen, er niet de tijd voor nemen en er niet goed over communiceren; zowel intern als extern, is en blijft de meest voorkomende fout. Dit leidt dan vaak tot verschil van interpretatie van de stukken achteraf, als vooraf onbesproken en/of onvoorziene zaken ineens niet of onvoldoende beschreven blijken. Dan zijn de verhoudingen en de belangen inmiddels veranderd en de standpunten daarmee soms ook, hoe goed men het daarvoor nog met elkaar voor had. Het “Boek van de vertrekkende directeur/eigenaar” is echt al meer dan honderd keer geschreven. Het blijft in zo’n geval dan de kunst om alsnog zonder emoties terug te kunnen redeneren naar het tijdstip van vóór de overdracht; maar daar moeten beide partijen dan wel in mee kunnen (en willen) . . . .

Bij een overdracht van een onderneming is het wel zo fijn als alles soepel en in goede harmonie verloopt. Zie het proces dus als een estafette en geef op tijd je stokje door. Probeer het wisselvak daarbij zo optimaal mogelijk te benutten, het is er niet voor niets. Dus eerst je opvolger op gelijke snelheid laten komen en nét voordat jij als loper die het stokje doorgeeft geen maximale energie meer kunt leveren kun je de volgende (juist nog vol energie en in aanleg gelijkwaardig zijnde) loper op volle snelheid lanceren. Dat levert voor beide lopers uiteindelijk het beste gezamenlijke eindresultaat op.

Dus geef op tijd je stokje door en laat het daarbij vooral niet vallen . . . .
           
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)